ฟุ่บ

ผมมาถึงห้องก็ฟุบลงกับเตียงทันที วันนี้เรียนเหนื่อยมากเลย เฮ้อออ ;-;

"ไหวไหม" ผมส่ายหัว รู้สึกปวดหัวตั้งแต่เช้าแล้ว ยาก็ลืมกินเพราะตื่นสาย

ซันขยับขึ้นมานั่งบนเตียงข้างๆ ผมแล้วเอาหลังมืออังหน้าผาก

"ตัวร้อน ไปหาหมอไหม"

"วันเดียวก็หายแหละ"

"เมื่อเช้าได้กินยายัง"

"ยัง"

"รอแป๊ปนึง จำได้ว่าซื้อปรอทวัดไข้มา"

"ตอนไหน"

"นานแล้ว นอนรอไปก่อน เดี๋ยวปวดหัวมากกว่าเดิม"

"อือ"

ซันเดินหาทั่วห้องก่อนจะเดินมาหาผมพร้อมปรอทวัดไข้กับยาในมือ

"น้ำล่ะ"

"วัดก่อน" ผมพยักหน้าให้ "อ้าปาก"

"จริงๆ มันวัดที่รักแร้ได้"

"กูอยากวัดที่ปาก"

"TOT"

ติ๊ดดด

"สามสิบเก้าองศา เกือบสี่สิบแล้ว ไปหาหมอเลย"

"ไม่ไป"

"อย่าดื้อ"

"...กูลุกไม่ขึ้น ไม่ไป"

"ต้องไป เดี๋ยวแบก"

"ไม่ๆๆๆ "

"ทำไม กลัวหมอ? "

"ZZZzzz" ผมขี้เกียจคุยกับมันเลยทำเป็นหลับ แต่ลืม ผมลืมกินยา คิดได้ผมก็ลุกขึ้นลืมตา แต่คงเร็วไปหน่อย ในหัวผมมันมีเสียงงิ้งๆๆๆ เต็มหัวแถมยังปวดหัวพ่วงเพิ่มอีก

"อย่าลุกเร็วดิ อ่ะน้ำกับยา" ผมสบัดหัวเบาๆ ก่อนจะรับของจากมือซันมากิน

"ขอบใจ" ซันพยักหน้าแล้วเอาแก้วไปเก็บ ผมก็นอนหลับตารอ แต่อยู่ๆ มันก็หิวนี่สิ

พอซันเดินกลับมาผมก็ลืมตามองมันอีกครั้ง

"มึง"

"? "

"หิวว่ะ ทำไรให้แดกหน่อย ทำเป็นป้ะ"

"หิว? ตอนนี้? "

"แล้วมันทำไม"

"มึงเพิ่งจะกินยาไป"

"แล้วไงวะ กูหิวอ่ะ หิววว"

"ทำตัวเหมือนเด็กสามขวบ"

"มันเหมือนเด็กตรงไหน แค่กูบอกหิวมันก็เหมือนเด็กแล้วหรอ ห๊ะ"

"นี่ไง เด็กชัดๆ "

"โอเค กูเด็กก็ได้ ดีกว่าแก่แบบมึงอ่ะ"

"ปากดี เดี๋ยวตี"

"ตีอะไร จะตีด้วยปากป้ะ" ผมลอบยิ้มเพราะเห็นซันมันนิ่งไป อุ้ว ไม้นี้ใช้ได้ผล รู้จุดอ่อนแล้ว ^--^

"สนุกหรอ"

"สนุก" ผมบอกพลางหัวเราะ

"ถ้าตีด้วยปากจริงๆ จะขำไม่ออก"

"ตีสิ ตีเลย แด๊ดตีผมเลยสิครับ"

"ยั่วหรอ" ซันมองผมยิ้มๆ เป็นยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจเอาซะเลย

"ไปทำให้กูแดกเร็วๆ ซัน โครตหิวเลย"

"กินกูก่อนไหม"

"ไม่เล่นด้วยหรอก หิวจริงๆ นะเนี่ย"

"โอเคครับ"

ผ่านไปไม่นานมากเพราะผมเล่นเกมสปาเจ้าหญิงรอ เป็นเจ้าหญิงในเกมนี่ดีจริงๆ คนโหลดมาเล่นเป็นล้าน เจ้าหญิงนอนให้คนทำสปาสบายๆ ทั้งวัน วันๆ ไม่ทำไรแล้วนอกจากนอน จะว่าไป กูไปทำสปาดีไหมวะ

"กินข้าวต้มได้ใช่ไหม"

"ได้ๆ "

"ปรุงมาให้แล้วนิดหน่อย คิดว่าน่าจะชอบ"

"อ่อ ขอบคุณ"

"คิดอะไรอยู่ ทำไมตอบแปลก"

"คิดว่าจะไปทำสปา แต่คงรอหลังหายเป็นไข้อะ" ซันพยักหน้าแล้วมองไปที่โทรศัพท์ผม

"คงไม่ได้อยากทำเพราะเกมสปาเจ้าหญิงใช่ไหม"

"...กูอยากทำเพราะเกม"

"..."

"...."

"....."

"ขอบใจมากที่ทำมาให้กิน กูกินละ" ผมปิดโทรศัพท์แล้วลุกมานั่งกินดีๆ "อื้ม อร่อยอยู่นะ"

":) "

"เป็นแค่ข้าวต้มแต่เสือกอร่อยกว่าข้าวต้มทั่วไปที่เคยกิน ทีหลังมึงทำอันอื่นให้กินบ้างดิ กูว่ารอดนะ"

"ได้ อีกหกชั่วโมงจะปลุกมากินยาอีกทีถ้ายังไม่หาย"

"อีกหกชั่วโมงก็ตีสอง ทำไมอยู่ถึงขนาดนั้น จะเฝ้ากูหรอ พูดเป็นเล่นไป"

"จริงจังนะ ถ้าไข้ขึ้นจะทำไง"

"อย่ามาทำตัวเป็นห่วง กูไม่ใช่ผู้หญิงนะ"

"ผู้หญิงผู้ชายแล้วยังไง คนเหมือนกัน"

"...อืม เอาที่มึงสบายใจนะ"

กินเสร็จซันก็เก็บชามข้าวให้ เออ ไอ้นี่มันก็มีประโยชน์ดี ไม่คิดว่าจะทำแบบนี้ให้ ตอบแทนมันด้วยมุขฮาๆ สักหน่อยดีกว่า

"ซัน"

"? "

"วันก่อนกูซักผ้าใช่ปะ"

"มึงยังไม่ได้ซัก ดูตะกร้า" มันชี้ไปตรงตะกร้าผ้าที่กองกันเป็นก้อนภูเขาของผม

"มึงอย่าขัดกูดิ! "

"อ่อ เล่นมุข? "

"yeah."

"วันก่อนกูซักผ้าใช่ป้ะ"

"อืม"

"แล้วกูลืมแยกผ้าขาวกับผ้าสี รู้ปะเกิดไรขึ้น"

"เกิดไร"

"ผ้าเปียก"

"..."

"มึงเคยกินข้าวกับดอกไม้ป้ะ"

"ไม่"

"รู้ป้ะกูกินแล้วเป็นไง"

"เป็นไง"

"ฟังดีๆ นะ"

พยักหน้า

"อิ่ม"

"...อืม"

"นี่ๆ แล้วกินธรรมดาไม่ได้ด้วยนะ รู้มั้ยต้องกินด้วยอะไร"

"อะไร"

"ช้อน"

"ฮ่า"

"ขอบคุณที่ขำ แล้วกินด้วยช้อนไม่พอนะ รู้ไหมต้องใส่อะไรด้วย"

"ใส่อะไร"

"ใส่ปาก"

"-_-" ซันยกยิ้มแต่ตาไม่ยิ้ม มองผมด้วยความเอือม เอือมอะไร แค่เล่นมุขเอง หรือจะชอบ อ่ะงั้นเล่นต่ออีกสักนิด

"นี่ๆ รู้ป่ะตื่นมากูทำไรก่อน"

"ทำไร"

"ลืมตา"

"โอ้โห! ลืมตา คิดได้ยังไง ลืมตา! โหหหห" ผมหัวเราะร่ากับฟิวลิ่งรีแอคชั่นของซันที่จากตอนแรกอยู่เฉยๆ อืมบ้างตอบบ้างก็พรวดพราดมาเล่นด้วยกับผม

"ค่อยดีขึ้นหน่อย ตอนแรกว่าจะเล่นถึงแค่มุขนี้กูมีกำลังใจเล่นมุขอื่นต่อละ"

"กูไม่น่าเล่นด้วยเลย"

"กูมีเรื่องเล่าอย่างนึง วันนั้นเดินทางไปที่เปลี่ยวๆ ใช่ป้ะ แล้วคือมันไม่ค่อยมีคนเลยนะเว้ย แต่กูได้ยินเสียงบางอย่าง เสียงดังมาก รู้ปะเสียงไร"

"เสียง? "

"เสียงหมาเห่า อู้วๆ ~"

"=_="

"แหมม ทำหน้าทำตาซะน่ารักเชียว เด็กน้อยย" ผมพูดพลางยื่นมือไปเล่นหัวซัน

"กูพี่มึงสองวัน"

"ก็แค่สี่สิบแปดชั่วโมง ตัวเลขมันไม่สำคัญหรอกน่า"

"แค่กับบางคน"

"บางคนก็ได้ แล้วนี่จะนอนยัง"

"ยัง ว่าจะเล่นเกม แล้วนี่หายปวดหัวแล้วหรอ"

"ไม่ปวดแล้ว มันปวดเป็นช่วงๆ ตอนแรกๆ ปวดมาก แต่ตอนนี้ยังไม่ปวด"

พยักหน้า

"รู้จักวง bts ไหม"

"รถไฟป้ะ"

"..."

"ล้อเล่นน่า รู้จักดิ มึงก็รู้จักใช่ป้ะ"

"=_=" ซันทำหน้าทำนอง กูถามมึงนะ กูก็ต้องรู้จักสิ เออ ผมก็เพิ่งคิดได้

"กูเมนเจโฮป rm เมนรองชูก้า จองกุก เมนหลักพี่จิน แทฮยอง เหนือเมนจีมิน มึ๊ง มันมีแต่คนหล่อๆ กูเลือกไม่ด๊ายยย คือเอาเป็นว่ากูเมนทุกคน เปลี่ยนๆ เอาเป็นเมนทุกคนเท่ากันแล้วกัน ถ้าเอาใครคนนึงขึ้นเมนหลักเหนือเมนอีกคนก็จะเสียใจ ถึงกูจะรู้ มึงรู้ อาร์มี่รู้ คนอ่านรู้แต่เขาไม่รู้ ก็ไม่เป็นไร แต่กูเลือกไม่ได้จริงๆ ว่ะ โอ้โฮ มันดีทุกคนอ่ะ"

"มึงใจเย็นๆ "

"มึ๊งงง ใดๆ คือรู้ป้ะกูจิ้นทุกเรือ เวลาใครอยู่กับใครกูก็ได้ความฟินกระชุ่มกระชวยใจทุกครั้ง ฮ่าาาห์ มึงรู้ป้ะกูโครตชอบbtsเลย วงที่หนึ่งในใจกู! "

"ดูก็พอจะรู้แล้วว่าชอบจริงๆ "

"ฮ่อ! แล้วรู้ป้ะ //×;'€;$£× (×/@€& แล้วกูก็บับ $^@@/_@ (สุดๆ อ่ะ"

"อืม กูไม่น่าถามเลย"

"ว่าไงนะ"

"เปล่า"