"แฮ่ก...อึก! "
"ทำอะไรของมึง"
"ซิท..อัพ"
"ได้กี่ครั้ง"
"แฮ่ก สามร้อยสี่สิบ อ่าา ปวดตัว"
"สมควร ทำไม่พักก็แบบนี้ เพิ่งเริ่มทำวันแรกก็อย่าหักโหม"
"อือๆ มึงก็เล่นเกมไป กูต้องการเวลาส่วนตัว มึงก็ทำเหมือนมึงอยู่คนละโลกกับกูนะ พอกูออกเสร็จค่อยคุยกับกู โอเค๊"
"ได้หรอ"
"ได้"
"โอเค" หลังจากตกลงกันผมก็ออกกำลังกายต่อ
"แฮ่ก..ทรมานว่ะ เหนื่อยก็เหนื่อย ทำไมเขาทำได้วะ ทำทุกวันด้วย กูวันเดียวก็จะตาย ตัวสั่นไปหมดอะ"
"อยากออกเอง อย่างอแง"
"เป็นผู้ชายมันก็ต้องอยากมีกล้ามเนื้อล่ำๆ ปะวะ แบบหล่อแมนแฮนซั่ม ล่ำปึ้ก"
"ไม่ต้องมีก็ได้ ทรมานไม่ใช่หรอ"
"ก็ใช่ แต่ทำแล้วได้สิ่งที่ต้องการก็เอาอ่ะ"
"ถ้างั้นก็ทนต่อไป"
"แต่ถ้าทำได้มันก็มีรางวัลแล้วป้ะ"
"จะเอารางวัลจากกู? "
"ให้มั้ยล่ะ"
"กูไม่ได้ออกกับมึงนะ"
"แรง รุนแรงกับกูมาก ทำไมมึงเป็นคนแบบนี้"
"ยังไม่ทันทำไรเลย"
"โห่มึง ไหนๆ ถ้าทำได้มึงก็ได้เห็นความพยายามของกูไง มึงก็ต้องให้รางวัลกูสิ"
"คิดก่อน"
"เออช่างเหอะ กูไม่เอากับมึงก็ได้ คนอื่นมีเยอะแยะ"
"ใคร"
"คนไง :) "
"อยากได้อะไร"
"อยากได้อัลบั้ม Map of the soul;7 ของ bts"
"แค่นั้น? "
"อยากได้บัตรคอน อยากไปคอนน"
"แค่นี้"
"เอาได้อีกหรอ"
"ได้"
"เอาบัตรคอนวง twice got7 exo เอาของ iu ด้วย กูติ่งหลายด้อม เอาจริงๆ เงินกูหมดไปเยอะมากๆ เพราะเปย์พวกพี่เขา ถึงพี่เขาจะไม่รู้ก็ตาม" พูดแล้วก็ได้แต่ขำแห้ง ฮะๆ
"เอาแค่นี้ใช่ไหม"
"ยังได้อีกหรอ"
"ทำตาวิ๊งๆ เลยนะ"
"เออน่า แล้วทำไมมึงให้กูเยอะจัง"
"เพราะ..." ผมมองมันด้วยความตั้งใจ "กูรู้ว่ายังไงมึงก็ทำไม่ได้"
"เวร" ว่าแล้วก็ลุกไปหยิบหมอนมาปาใส่แม่ง
"ไม่เจ็บ" ไม่เจ็บหรอ แล้วถ้ามือล่ะ
กำลังจะฟาดฝ่ามืออรหันต์ใส่หัวมันก็โดนจับข้อมือไว้ทันแล้วถูกแรงดึงกระชากตัวจนล้มลงไปนั่งทับตักซันมันพอดี พอจะลุกขึ้นมันก็โอบเอวไว้กันผมลุก
"อะไร ว่ากูแล้วจะโอ๋หรอ เหอะ"
"งอนหรอ"
"เออ ถ้าเลี้ยงหมูกระทะกูวันนี้หายงอนเลย"
"ไหนจะออกกำลังกาย ตัวเองไม่คุมอาหาร? "
"มื้อเดียวเองง"
"ไม่อ่ะ เปลือง"
"สัด! มึงไม่ต้องมากอดกูเลย ปล่อยเลย ไม่ให้กอดแล้ว"
"ทำไมถึงคิดว่ากูอยากกอดมึง หืม"
"เพราะกูหล่อ"
"..."
"ถ้าไม่ปล่อยกูจะใช้ความรุนแรงกับมึงแล้วนะ"
"เชิญ"
"มั่นหน้าว่ะ" ว่าแล้วก็ใช้ศอกทุ้งท้องมันแรงๆ พอมันปล่อยมือไปกุมท้องตัวเองผมก็ผลักมันนอนลงแล้วขึ้นไปนั่งคร่อมทับหน้าท้องมัน "หึๆๆ กากนี่หว่า"
":) "
"ยิ้มอะไร"
"มึงแน่ใจ? " ยังไม่ทันตอบอะไรมันก็จับไหล่ผมเหวี่ยงลงเตียงดังอั๊กแล้วตามมาคร่อมตัวผม เจ้าตัวใช้เข่ากดขาผมไว้พร้อมบีบข้อมือผมแน่น
...ดีที่เตียงไม่แข็งเลยไม่เจ็บ
"อย่าคิดว่าตัวเองแรงเยอะกว่า กูเพิ่งออกกำลังกายมันเลยเหนื่อยๆ หรอก รอร่างกายกูเต็มร้อยแล้วมาไฟว์ดิ สู้แบบนี้ไม่แฟร์"
"ได้" ผมยิ้ม "แต่ไม่ใช่ตอนนี้ โอกาศคร่อมมึงมันไม่ใช่ง่ายๆ ได้คร่อมแล้วต้องทำให้มันคุ้มดิ"
"..." ผมยกหัวโขกศีรษะซันพอมันมึนก็พลักมันออกแล้วใช้เท้าถีบมันไปไกลๆ ตัว "กูมีแขนมีขาเหมือนมึง อย่าลืม"
"โอเค เดี๋ยวทีหลังหาที่มัดแขนมัดขาให้"
"ใครอยากได้"
"ก็จะให้"
"ค-ย พอ กูไม่เล่นแล้ว หิวแล้ว ไปทำของให้แดกหน่อย"
"ใช้กันแบบนี้เลย"
"ก็กูทำอาหารไม่เป็น"
"งั้นมาตกลงกันก่อน" ผมพยักหน้า "ถ้าทำให้กินทุกวันต้องให้กอดทุกวัน ตกลงมั้ย"
"แน่ะ กูว่าแล้ว มึงอยากกอดกูจริงด้วย คิดไรกับกูปะเนี่ย"
"คิด"
"หะ"
"คิดว่ามึงหลงตัวเองจังวะ"
"เอ้า"
"ตกลงมั้ย"
"เออๆ "
":) "
"ไปทำให้แดกเร็วๆ อย่าลีลา"
"กินอะไร"
"เมนูตามสั่งอ่อ ทำเป็นหมดมะ"
"หมด ...ก็บ้า"
"...เอาแกงกะหรี่ ผัดผัก"
"เดี๋ยว"
"อะไร"
"มึงจะเอาอะไรก็ดูของในตู้เย็นบ้างว่ามันมีให้ทำไหม"
"..." แดกจุด
แอดดด
ผมเดินไปเปิดตู้เย็นดู อืมม มีแต่ไข่กับน้ำเปล่า ดูแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ
"เออ เอาไข่เจียวก็ได้"
"หงอยเลยว่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปซื้อของใส่ตู้เย็นเพิ่ม วันนี้ก็กินแค่นี้ไปก่อน โอเคมั้ย"
"ไม่โอก็ต้องโอ หิวแล้วไปทำเร็วๆ "
"โอเค"
งั่ม
"อร่อยมั้ย"
"มันก็ไข่เจียวทั่วไปอะ"
"ไม่นะ กูใส่สิ่งสำคัญไปด้วย"
"อะไรวะ"
"หัวใจ"
"..."
"กูตั้งใจทำมาก"
"อ๋ออ หัวใจการทำอาหาร อือฮึ"
"รู้ว่าใส่อะไรลงไปแล้วอร่อยขึ้นมั้ย"
"ไม่นะ ก็เหมือนเดิม"
"..." เอาคืนบ้าง เวลามันหน้ามึนใส่ผมมันรู้สึกยังไง
"กินเสร็จออกไปซื้อของมาใส่ตู้เย็นดีปะ"
"จะไปเลย? "
"ใช่ หลังกินเสร็จ"
"ไม่รอพรุ่งนี้หรอ"
"ไม่แล้ว ไปเลยดีกว่า อยากไปพอดี"
"แล้วลิสต์ไว้ยังว่าจะเอาอะไรบ้าง"
"ไม่ได้ลิสต์อะ ไปซื้อเลยไม่ได้หรอ"
"ถ้าไม่ลิสต์แล้วซื้อเกินความจำเป็นล่ะ ไหนจะเก็บเงินไปคอน ไหนบอกจะเอาแท่งไฟมี่บอม"
"เออน่า จดก็ได้" ผมใช้เวลาจดของที่ต้องการนิดหน่อยก่อนจะคำนวณเงินแล้วฉีกมันออกมาให้ซันดู "เสร็จ ลิสต์ตามที่ท่านบอกเรียบร้อยแล้วครับ"
"เก่งมาก" ซันว่าแล้วยกมือลูบหัว ผมก็ไม่ได้ขัดอะไรเพราะชอบให้คนลูบหัวอยู่แล้ว
"ถึงจะสบายหัวแต่มันนานเกินไปละ เออเอารถมึงไปนะ รถกูน้ำมันจะหมดอะ"
"ได้"
"แล้วนี่บอกกูให้ลิสต์ของแต่ตัวเองไม่ทำ"
"กูจดไว้ในใจ" ผมพยักหน้ารับ
"มึงไปเอานม××ให้หน่อยดิ เดี๋ยวกูไปซื้อของแดกก่อน หิว"
"ทั้งที่เพิ่งจะกินไปก่อนมา"
"ความหิวมันห้ามกันได้ที่ไหน อีกอย่างวันนี้กูใช้พลังงานเยอะ เบิร์นแคลไปตั้งแปดร้อยกว่า แค่ไข่เจียวมึงมันไม่อิ่มหรอก" เจ้าตัวพยักหน้า "แล้วจะเอาไรไหม"
"น้ำผลไม้ตระกูลเบอร์รี่ปั่นรวม"
"เฮลท์ตี้ดีเนอะ กูรอที่จุดพักนะ" มันไม่ตอบแต่เดินไปล็อคขายนมแบบไม่สนใจโลก
บางทีก็คิดนะว่ามันเป็นคนแบบไหนกันแน่
ผมเดินไปซื้อน้ำกับของกินเสร็จก็มานั่งรอที่จุดพัก
"สวัสดีค่ะ" เธอเดินมานั่งมุมตรงข้ามกับผมแล้วส่งยิ้มให้
...ขายประกันรึเปล่า
"สวัสดีครับ"
"ชื่ออะไรหรอคะ"
"เรนครับ"
"รีนค่ะ คุณน่ารักจังเลย" แบบนี้ไม่น่าจะใช่ขายประกัน แต่ตัวเธอสูงเกือบเท่าผมเลยว่ะ ผมสูงตั้งร้อยแปดแปดเลยนะ อืม...ไม่เป็นไร น่ารักไม่ถือ
"ขอบคุณครับ"
"ขอช่องทางติดต่อได้ไหมคะ พอดีว่าอยากคุยด้วย"
"ได้สิครับ รีนก็สวยนะ"
"เขินแย่เลย ปากหวานนะคะ"
"ลองชิมมั้ยครับ"
"อยากกินเลยมากกว่า :) "
"งั้นก็กินสิครับ"
"กินตรงนี้ไม่ได้น่ะสิT^T" ผมหัวเราะเบาๆ แล้วถาม
"ช่องทางติดต่อนี่ ให้ผมแอดไปดีไหมครับ"
"เอางั้นก็ได้ค่ะ ชื่อ××××"
"แอดไปแล้วนะครับ"
"โอเคค่ะ โอกาศหน้าเจอกันนะคะ"
"เจอกันครับ" เห้อม ความรู้สึกที่เจอสาวทีมันกระชุ่มกระชวยใจแบบนี้นี่เอง ขลุกอยู่แต่กับผู้ชายจนเกือบลืมผู้หญิงซะแล้ว
หลังจากที่เธอไปซันก็เดินมาจากไหนไม่รู้มานั่งทับที่รีนแล้วจ้องหน้าผม
"มีอะไรพ่อ"
"ใคร"
"คน"
"เขามาคุยอะไร"
"ขายประกัน" ซันหรี่ตามองผม "อะไร แสงไฟแยงตาหรอ อะน้ำ" ผมคว้าน้ำผลไม้ปั่นข้างตัวที่มันฝากสั่งยื่นให้
"ขอบใจ"
"ถ้าจะตอบแทนพาเข้าโรงหนังหน่อยดิ ไหนๆ ก็มาแล้ว"
"จะจ่ายเอง? "
"มึงสิจ่าย"
"ไม่ไป ไม่มีอารมณ์"
"โห่ววว เลี้ยงกูเถอะ กูเอาเงินมาจ่ายตามของที่จดไว้อย่างเดียวเลย ไม่ได้เอามาเผื่อ เถอะนะ เห็นแกมิตรภาพที่เราอยู่กินกันมาตั้งแต่มึงย้ายมาอยู่หอด้วยกัน มันยาวนานเป็นปีเลยนะ"
ซู๊ดดดด
...สิ่งที่พูดไปยาวๆ ได้กลับมาเพียงเสียงดูดแก้วน้ำ
"ไอ้ซัน จำไว้มึงจำไว้" ผมมองด้วยสายตาอาฆาต
"เคียดแค้นอะไรปานนั้นน อะ" ซันหยิบบัตรเครดิตขึ้นมายื่นใส่หน้าผม ไม่ได้ประชดใช่มั้ยวะ "ไปจองสองที่"
"ออหอ พ่อ พ่อมึงกูขอบใจมาก รักมึงว่ะซัน มึงคนดีมาก ค่อยสมกับมิตรภาพตลอดปีของเราหน่อย"
"อย่าเรียกพ่อ เรียกแด๊ด"
"ติดใจที่เรียกตอนนั้นอะดิ"
"อืม" ไม่ปฏิเสธว่ะ
"มึงไม่คิดว่ามันแปลกหรอ เรียกผู้ชายด้วยกันว่าแด๊ดอ่ะ"
"คนอื่นก็เรียก"
"เลยอยากโดนเรียกบ้าง? "
"ไปจอง เปลี่ยนใจนะ"
"โอเคแด๊ด กูไปจองละ แต่แบบ ขอซื้ออะไรอีกนิดๆ หน่อยๆ ได้ปะ"
"อือ"
"อือหืม สายเปย์ นานๆ ทีมึงจะเปย์ กูรักมึงซัน ไอเลิฟยู"
"บอกบ่อยๆ จะซื้อให้อีก"
"จริงป้ะ กูรักมึงๆๆๆ "
":) "
"กูซื้ออีกได้ใช่ปะ"
พยักหน้า
อึ้ยยย กูยิ้มหน้าบานละจังหวะนี้ ของ่ายกว่าขอปะป๊าอีก แบบนี้มันโครตดีเลย
ไม่มีคอมเม้น