“ดูสิ ฉันเห็นอะไร”

　　 “น่าเสียดาย ฉันต้องการเชิญพี่ชายของฉัน Jiang Li มานอนในเต็นท์กับฉัน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขามีทางเลือกที่ดีกว่านี้แล้ว”

　　 ต้าหยวนเหลียนหยานหงเดินออกมาจากด้านข้าง จับมือของเขาไว้ข้างหลังเพื่อระเบิดหยินและหยาง

　　 เขาเอื้อมมือไปหยิบชามซุปออกจากจาน แล้วกดผ้าเช็ดหน้าเนื้อบางๆ อยู่ข้างใต้

　　 ในยุคนี้ ความหมายนี้ไม่ใช่คำแนะนำอีกต่อไป แต่เป็นความชัดเจน

　　 "ไป!"

　　 “ฉันจะฝึกชี่กงตอนกลางคืน คุณไม่เคยได้ยินเรื่องกรน เป็นการดีสำหรับฉันที่จะอยู่ในรถม้าด้วยตัวเอง”

　　 Jiangli ถอดผ้าเช็ดหน้าออก และปฏิเสธคำเชิญของ Yan Hong ให้เข้าร่วมงานฐานรากอย่างเด็ดขาด

　　 หยานหงมาที่นี่เพื่อแสดงความยินดีกับเขาจริงๆ เพราะในบรรดาเด็กชายและเด็กหญิงในทีม ความเห็นของเขากลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง จากการวิพากษ์วิจารณ์ที่น่ากลัวและขี้ขลาด ไปจนถึงนักเลงที่แน่วแน่และอาฆาตแค้น

　　 เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ทำอะไรดีเลย และการพยายามแอบดูก็มีอยู่จริง แต่หลังจากที่เขาแสดงความแข็งแกร่งแล้ว ความเห็นของเพื่อนๆ ก็เปลี่ยนไปมาก

　　 อันที่จริงปรากฏการณ์นี้ค่อนข้างปกติ

　　 แก่นแท้ของมนุษย์คือความเห็นแก่ตัว ในกระบวนการที่จะเข้ากับผู้คน "คุณค่า" มักเป็นเกณฑ์แรกที่คนอื่นจะตัดสินคุณ

　　 แม้แต่ญาติและเพื่อน แม้แต่พ่อแม่และคู่รัก ก็ยังได้รับภาพลักษณ์ของ "คุณค่า" โดยไม่รู้ตัว

　　 ความรักของพ่อแม่นั้นประเสริฐจริงแท้ แต่ถ้าลูกเป็นมหาเศรษฐี ลูกชายได้เงินเดือนละสองพัน คิดว่าจะชอบใครมากกว่ากัน?

　　 ดังนั้นอุปนิสัยหรืออะไรบางอย่างจึงไม่สำคัญนัก โดยเฉพาะทุกคนจะได้พบกันอย่างสันติ ไม่มีใครสนใจเกี่ยวกับตัวละครของคุณจริงๆเหรอ? สิ่งที่พวกเขาสนใจคือความมั่งคั่ง สถานะ และอำนาจของคุณ

　　 นั่นคือเหตุผลที่ผู้หญิงชอบคนขี้ขลาด?

　　เพราะคนเจ้าชู้รวย หรือเพราะคนขี้ขลาดแกล้งทำเป็นรวยได้ดีกว่า

　　 ยกเว้นเหตุผลนี้ เป็นเพราะคุณชอบพวกเขาหรือเปล่า?

　　 และในโลกที่พิเศษนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความแข็งแกร่งเป็นเกณฑ์แรกในการตัดสินที่มีคุณค่า ดังนั้นหลังจากที่เขาแสดงความแข็งแกร่งของเขา เขาก็กลายเป็นคู่รักในฝันของเด็กผู้หญิงหลายคน

　　 ตรงกันข้าม หยานเฟิงเยว่ไม่ค่อยสบายนักในช่วงนี้

　　 ปรากฎว่ากลุ่มเพื่อนที่ใกล้ชิดกับเธอยังคงดีกว่าอยู่ต่อหน้าพวกเขา แต่พวกเขาเพียงแค่หันหลังและเริ่มพูดว่าเธอเกลี้ยกล่อมผู้ชายอย่างไร้ยางอาย

　　ประเด็นสำคัญคือพื้นที่ของค่ายไม่ใหญ่ ดังนั้นหยานเฟิงเยว่จึงได้ยินมาหลายครั้งแล้ว และความอับอายแบบนั้นไม่ใช่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่จะรับมือได้

　　 มันไม่เหมาะที่เธอจะได้ยินเธอ และเธอไม่สามารถเจาะเธอแบบเห็นหน้าได้ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกไม่สบายใจ

　　. . . .

　　 เวลาผ่านไปในแต่ละวันระหว่างการเดินทาง เมื่อถึงที่หมาย ขบวนรถหลายขบวนก็รวมตัวกัน

　　 Jiangli สังเกตว่าป้ายบนรถม้าเหมือนกันทุกประการ และเสื้อคลุมของผู้ฝึกตนก็คุ้นเคยกันดีเมื่อพวกเขาคุยกัน เห็นได้ชัดว่าทีมเหล่านี้อยู่ในกองกำลังเดียวกัน

　　 หยานหงผู้มากความสามารถจะไปสื่อสารกับสมาชิกในทีมคนอื่นๆ ทุกครั้งที่เขาตั้งแคมป์และพัก เพื่อแลกกับการแลกเปลี่ยนข้อมูล

　　 เนื่องจากความลึกลับของผู้ฝึกฝนเหล่านั้น หรือโดยทั่วไปแล้วพวกเขาดูถูกอุปนิสัยของมนุษย์ จึงมีข้อมูลที่เป็นประโยชน์น้อยมาก

　　 พวกเขาเพิ่งรู้ว่าทีมเหล่านี้ล้วนเกี่ยวข้องกับกองกำลังที่เรียกว่า "ศาลาเซิงเซี่ยน" พวกเขาจะออกจากทีมทุก ๆ สองสามปีและทดสอบและกำจัดเด็กที่มีรากฐานทางวิญญาณในอาณาจักรทางโลก

　　 จากการเก็งกำไร นี่อาจเป็นตัวกลางที่เชื่อมโยงโลกมนุษย์กับโลกอมตะ พลังยิ่งใหญ่เพียงใด เป็นไปไม่ได้ที่จะคาดเดาตามความรู้ปัจจุบันของพวกเขา

　　 ดังนั้นหากมีอุปสงค์ย่อมมีผลประโยชน์ และหากมีผลประโยชน์จะมีคนมาอุดช่องว่าง

　　 ตัวกลางสามารถทำกำไรได้สองทาง ถ้าไม่มีอะไร เจ้าของ Shengxian Pavilion ต้องมีจิตใจที่ดีทางเศรษฐกิจ

　　 จากนั้นในตอนเย็นเมื่อพลังเสือโคร่งเก่าของ Jiang Li ทะลุไปถึงระดับ 7 Yanhong รู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้พบมัน

　　 “เจียงลี่! เจียงหลี่! ออกมาเร็ว ๆ ! ฉันมีอะไรดีๆ ให้นาย!”

　　 Jiang Li ค่อย ๆ ฟื้นฆ้องของเขาและถอนหายใจ ดูเหมือนว่าคุณจะต้องระมัดระวังมากขึ้นในอนาคต เมื่อกงซุยหูเพิ่มขึ้นถึงระดับ พลังภายในจะถูกสร้างขึ้น หากถูกขัดจังหวะอย่างกะทันหัน เขาอาจต้องอาเจียนเป็นเลือดสามลิตร

　　 “นายน้อยของฉัน เอะอะอะไรกันนักหนา ถ้าถามฉันว่าอยากได้ภรรยาไหม ฉันอาจจะยังสนใจอยู่”

　　 Jiangli ลงจากรถพร้อมกับบ่นเล็กน้อย

　　 เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาได้ฝึกชี่กงเมื่อเขามีอะไรทำเพราะเขาอยู่ในสถานะได้รับมาเป็นเวลานานเพื่อให้พลังงานของเขาจะอิ่มตัวและเต็มอิ่มอยู่เสมอและอึดอัดมากที่จะไม่กินมันผ่านการออกกำลังกาย .

　　 “ยุ่งอะไร มากับฉัน อีกทีมเข้าร่วมกับเรา คราวนี้คุณจะไม่คิดว่าใครอยู่ในรถ”

　　 หยานหงรู้สึกตื่นเต้นมาก จึงพาเจียงหลี่และเดินไปที่ด้านหลังของขบวนรถ

“ใช่ สาวเปอร์เซียผมสีบลอนด์ตาสีฟ้า สาวอายินที่มีผมสีเข้มและผมหยิกเป็นสาวมัวร์ สาวมัวร์ที่เจาะหู จมูกเจาะปากและปากเจาะ”

　　 “คราวนี้ฉันสัญญา ฉันสัญญาว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิง ดูเหมือนเด็กผู้หญิง… อันที่จริง มันไม่ใช่ผู้หญิงจริงๆ… อย่างไรก็ตาม คุณแค่มากับฉัน”

　　 ในไม่ช้า Jiang Li ก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ เพราะคราวนี้ ดูเหมือนว่ามีอะไรให้ร่วมสนุกมากกว่า Yan Hong และคนอื่นๆ มีหลายทีมมากกว่าสองร้อยคน และส่วนใหญ่ถูกรายล้อมไปด้วยทีมใหม่

　　คนแบบไหนถึงจะโด่งดังได้ขนาดนี้?

　　 ยิ่งกว่านั้นความรู้สึกแบบนี้ไม่รู้สึกเหมือนดูคนแต่ชอบดูลิงในสวนสัตว์

　　 Jiangli และทั้งสองเข้ามาใกล้ เขาอาศัยกำลังดุร้ายที่เหนือชั้นกว่าของคนรอบข้าง เขาเพียงแค่แยกฝูงชนและบีบเข้าไป

　　 รถม้าที่เขาเห็นในที่สุดทำให้เขาตะลึง เพราะมันไม่ใช่รถม้าที่เขาคุ้นเคย แต่เป็นกรงเหล็กขนาดใหญ่ที่เชื่อมจากแท่งเหล็กที่หนาและบาง

　　 มีอ่างอาบน้ำไม้อยู่ในกรง สูงประมาณครึ่งคน แบบที่มักเห็นในละครแต่งตัว

　　 เมื่อมองดูท่าทางนี้แล้ว เป็นไปได้ไหมที่จะมีสัตว์ดุร้ายอยู่เบื้องหลัง?

　　 Jiang Li มองไปที่ Yan Hong ความหมายนั้นชัดเจนมาก

　　 "อะไรอยู่ข้างใน?"

　　 “คอยดูเถอะ เดี๋ยวมันก็โผล่มาเอง”

　　 หยานหงยืนต่อหน้าฝูงชนด้วยคำสาบาน

　　 ในเวลานี้ เด็กชายบางคนเริ่มหมดความอดทน จึงเข้าไปเอื้อมมือเข้าไปในกรงแล้วตบถังด้านใน

　　 บางคนเริ่มโยนซาลาเปาที่เหลือลงในถัง

　　 “เฮ้ ออกมาเร็ว ๆ นี้! ฉันจะขว้างก้อนหินถ้าฉันไม่ออกมาอีก!”

　　 มีชายหนุ่มจากอีกทีมหนึ่งที่กล้าหาญมากและเขาเริ่มที่จะหาก้อนหินบนพื้นจริงๆ

　　 ป๋อม

　　 ผู้ชายคนหนึ่งโยนหินขนาดเท่ากำปั้นลงในถัง บางสิ่งบางอย่างในนั้นดูเหมือนจะระคายเคืองในที่สุด และน้ำกระเซ็นอย่างรุนแรง

　　 “เจ้าไม่อยากตาย ออกไปจากข้า!”

　　ความโกรธของนักรบภายในตระกูลมาถึง และทำให้ลูกหมีที่กำลังขว้างก้อนหินและนั่งยองในทันที

　　 ในที่ที่คนอื่นกล้าทำบางสิ่ง นักรบชุดดำสองสามคนก็ปรากฏตัวขึ้นและเริ่มสลายฝูงชนอย่างแรง

　　 เจ้าหน้าที่สำรองที่เพาะปลูกเหล่านี้ ในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย กลุ่มเด็กที่กระจัดกระจายอย่างหวาดกลัวอย่างเด็ดขาดและตรงไปตรงมา Jiang Li ทำได้เพียงปล่อยให้อยู่กับคนอื่นๆ อย่างช่วยไม่ได้

　　 หลังจากการหันหลังกลับครั้งสุดท้าย เขายังเห็นเพียงแขนเรียวที่ยื่นถังไม้ออกมาและคว้ามันไว้บนท่อนเหล็กด้านนอก

　　 “ฉันบอกว่าหยานหง ตอนนี้คุณพูดสิ่งที่อยู่ข้างในได้เสมอ”

　　 หยานหงเกาหัวและยิ้มอย่างเขินอายเล็กน้อย

　　 “ฉันไม่รู้ แต่มันต้องเป็นสัตว์ประหลาดหรือสัตว์ประหลาดในน้ำ”

　　 Jiang Li ส่ายหัว และฉันรู้ว่าไม่ควรคาดหวังความน่าเชื่อถือของ Yan Hong

　　 “แต่มอนสเตอร์...”

　　 Jiang Li พึมพำคำนั้นและเขาไม่รู้ว่ามันเป็นสัตว์ประหลาดที่เขาจินตนาการหรือไม่

　　. . . .

　　 ในเวลากลางคืนแสงจันทร์ส่อง

　　 ในมุมหนึ่งของค่ายอันเงียบสงบ รถม้าของ Jiang Li กำลังกรนและดังสนั่น

　　 แน่นอนว่านี่ไม่ใช่การกรนจริงๆ มิฉะนั้น ลำคอของ Jiang Li อาจจะเน่าเปื่อยในวันรุ่งขึ้นด้วยเสียงกรนที่ดังเช่นนี้

　　 เสียงเกิดจากการสั่นสะเทือนและเสียงสะท้อนของช่องอกและเยื่อหุ้มร่างกายทั้งหมด ด้วยผลของการเพิ่มร่างกายที่แข็งแรง ร่างกายของเขาจะค่อยๆ แข็งแรงขึ้นอย่างช้าๆ

　　 ในขณะนั้น เพลงที่ไพเราะและชัดเจนเข้ามาในหูของเขาอย่างนุ่มนวล

　　 สะดวกสบายมาก . เสียงอ่อนโยนอะไรเช่นนี้

　　 ราวกับว่าทารกได้กลับไปสู่อ้อมแขนของมารดาแล้ว ท่ามกลางเสียงร้องอันแผ่วเบา เขาเพียงรู้สึกสบายใจและสบายใจเท่านั้น

　　 โดยการระมัดระวังและข้อควรระวังทั้งหมดโดยจิตใต้สำนึก Jiang Li แค่อยากจะผ่อนคลายร่างกายของเขา และ Suihu Gong ซึ่งวิ่งอยู่และไม่ได้ซ่อมแซมจะไม่หยุดเมื่อไร

　　 เขากำลังนอนอยู่บนกระดานไม้เนื้อแข็ง แต่ราวกับว่านอนอยู่บนเตียงนุ่ม ๆ ที่บุด้วยห่านสิบแปดชั้น เขายิ้มอย่างสบายใจ

　　 จนกระทั่ง.

　　 [ได้รับผลกระทบจากบทเพลงปีศาจเกล็ด การบันทึกคุณลักษณะทางจิตล้มเหลว สะกดจิตตัวเอง]

　　 [การสะกดจิต: การยับยั้งการรับรู้ 50%, การยับยั้งจิต 50%, การบังคับให้เข้าสู่โหมดสลีป, ระยะเวลา 3 ชั่วโมง] (-＋)

　　 คำบรรยายสองบรรทัดที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นในขอบเขตการมองเห็นทำให้ Jiang Li ตกใจ และสติของเขาก็ชัดเจนขึ้นเล็กน้อย

　　 แต่. . ง่วงนอน! ง่วงมาก!

　　 ความง่วงนอนอย่างรุนแรงทำให้ Jiang Li รู้สึกเหมือนโดนผีเข้า แขนขาของเขาขยับไม่ได้เล็กน้อย และเปลือกตาก็หนักพอๆ กับ Yanhong สองตัว และเขาไม่สามารถเปิดได้เลย

　　 ทำไม่ได้! นอนไม่หลับ!

　　 สถานะ! ลดสถานะ!

　　 ห้าวินาทีต่อมา เจียงหลี่พยุงร่างกายของเขาอย่างดุเดือด หอบอย่างหนัก เพียงเล็กน้อย ต่อมาอีกหน่อย เขาก็ผล็อยหลับไปอย่างสมบูรณ์

　　 โชคดีที่แผงอักขระปรากฏขึ้นโดยตรงในขอบเขตการมองเห็นของเขา แม้ว่าเขาจะหลับตาลง เขาก็มองเห็นได้ชัดเจน

“สุดท้ายเกิดอะไรขึ้น?”

　　 Jiang Li เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามในหัวของเขา และเพลงของปีศาจเกล็ดข้างนอกยังคงร้องเพลงอยู่ เขาฟังอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็เริ่มรู้สึกง่วงและง่วงซึมไปทั้งตัว

หลังจากที่หายตัวไปอีกครั้ง เขาก็คว้าซาลาเปาที่เหลือจากอาหารเย็นทันที ดึงสองชิ้นออก นวดให้เป็นก้อนกลม แล้วยัดเข้าไปในหูของเขา

　　ทันใดนั้นเสียงร้องเพลงไพเราะก็ไม่ได้ยิน และเขาก็โล่งใจ

　　 “คุณอยาก... ออกไปดูไหม”

　　 "ความเสี่ยงดูค่อนข้างใหญ่"

　　 หลังจากดิ้นรนเป็นเวลานานระหว่างสองแนวคิดที่ว่า "อย่าตาย" กับ "ฆ่าคนขี้ขลาดจนตาย" ในที่สุด Jiang Li ก็เลือกวิธีแก้ปัญหาแบบประนีประนอม

　　 ขุดหลุมในรถม้าแล้วมองออกไปข้างนอก

　　 เขาชักดาบยาวออกมาอย่างระมัดระวัง และลุกขึ้นสู้กับแผ่นไม้ของรถม้า

　　 พลังของ Jiangli ในเวลานี้มากกว่ามนุษย์ธรรมดาหลายเท่า และดาบยาวในมือของเขาเป็นดาบอันล้ำค่าที่หาได้ยากในดาบธรรมดา ขี้เลื่อยบินและในไม่ช้าก็เจาะจากรูเล็ก ๆ ที่ไม่เด่น

　　 ผ่านรูเล็กๆ ฉันพบว่าด้านนอกเต็มไปด้วยหมอกหนาทึบ ทัศนวิสัยต่ำมาก และแคมป์ไฟที่อยู่ไม่ไกลก็ไม่ชัดเจน

　　 "กลิ่นหมอกช่างคาวมาก!"

　　 เสียงกรอบแกรบ!

ในป่าด้านข้างของ พืชพรรณสั่นสะเทือนทันที ราวกับว่ามีสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่วิ่งอยู่ในนั้น เพียงแต่เพื่อป้องกันการร้องเพลง หูของเขาถูกยัดด้วยขนมปังยู่ยี่และไม่ได้ยินเสียงจริง

　　 Jiang Li แอบบอกว่าเขาไม่ดี ดาบยาวของเขาอยู่ในมือแน่น และเขาพร้อมที่จะรับมือกับเหตุฉุกเฉินทั้งหมด

　　 ผ่านไปครู่หนึ่ง ฉันเห็นเงาดำจำนวนมากออกมาจากป่า บางคนเดินไปที่รถม้าที่ถือ "สัตว์ประหลาด" ไว้ และอีกส่วนหนึ่งก็เดินตรงไปยังบริเวณเต็นท์ที่อยู่ใจกลางค่าย

　　 Jiang Li แอบสาปแช่งในหัวใจของเขา ผู้ฝึกตนอมตะทั้งหมดถูกลากขึ้นไปบนฟ้าทีละคน และไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนในช่วงเวลาวิกฤติ

　　 ก่อนที่ศัตรูจะเข้ามา เขาเปิดประตูไม้อย่างเงียบ ๆ แล้วพลิกตัวกระโดดออกไป

　　 จากสถานะของแผง การร้องเพลงอย่างต่อเนื่องเรียกว่าเพลงของปีศาจขนาด คนที่ร้องเพลงแบบนี้น่าจะเป็นปีศาจขนาดใช่ไหม?

　　 มันเป็นไปไม่ได้. . คือการแสวงหาการแก้แค้นให้กับ "สัตว์ประหลาด" ที่ถูกจับได้หรือไม่?

　　เงาดำเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว และการร้องเพลงหยุดกะทันหัน แทนที่ด้วยเสียงคำรามอันไม่พึงประสงค์

　　 พวกเขารีบไปที่เต็นท์ และผ้าหนาก็หยุดพวกเขาไม่ได้ ทีละคน วัยรุ่นและเด็กผู้หญิงที่หลับใหลถูกลากออกจากเตียง

　　 เมื่อพวกเขาตื่นจากความฝัน พวกเขาพบกลุ่มสัตว์ประหลาดนอนอยู่บนท้องและกินอวัยวะภายในของพวกมัน!

　　 ในเวลานี้มีปีศาจขนาดตัวหนึ่งที่ไม่รู้ว่าจะดึงดูดอะไร หลังจากดมกลิ่นแล้วเขาก็วิ่งไปทาง Jiang Li

　　 ลำคอของมันจะหอบและแหบ ตรงข้ามกับการร้องเพลงที่ไพเราะ

　　 มันเปิดประตูไม้ของรถม้า สำรวจเข้าไปแล้วมองไปทางซ้ายและขวา ก็พบว่าไม่มีใครอยู่ข้างใน

　　 ในเวลานี้ ใบมีดคมยื่นออกมาจากใต้รถม้าและฟาดฟันไปที่ขาของอสูรเกล็ดอย่างรวดเร็ว

　　 เลือดคาวไหลออกมา และสัตว์ประหลาดก็ล้มลงหลังจากรู้ตัว

　　 Jiangli ลงจากรถและมองดู สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจคือไม่เพียงแต่มอนสเตอร์ตัวนี้ไม่น่าเกลียดเท่านั้น แต่ยังสวยอีกด้วย

　　 ผิวเนียนเรียบเป็นสาวหน้าบอบบาง ผมสีดำยาวกว่าเอว อยูที่  เกาะตัวเปียกและโค้ง

　　 ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฮิโรชิจะใช้คำว่า "เด็กผู้หญิง" เพื่ออธิบายพวกเขา มีเพียงดวงตาสีเข้มและดวงตาโตคู่หนึ่ง และฟันแหลมคมสองแถวที่ปรากฏในระหว่างการสาธิตเท่านั้นที่ดูน่ากลัวเล็กน้อย

　　 ดาบยาวแทงทะลุหน้าอกของมอนสเตอร์ขนาดในทันที หลังจากเสร็จสิ้นสัตว์ประหลาดที่สวยงามนี้ Jiang Li หยุดลังเลและวิ่งไปทาง Yanhong

　　 เขาเพิ่งเห็นว่ามีสัตว์ประหลาดขนาดหลายตัวได้แตะต้องที่นั่นแล้ว

　　 เสียงกรีดร้องโหยหวนของเด็กชายและเด็กหญิงตัดผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืนก่อนที่พวกเขาจะตาย ในอีกทางหนึ่ง เสียงของผู้ฝึกฝนอมตะก็มาถึงในที่สุด

　　 “บัดซบ! ฉันแพ้แล้วสำหรับภารกิจนี้!”

　　 “เจ้าวายร้ายผู้กล้า! กล้าขึ้นฝั่งเพื่อค้นหาความตาย!”

　　 “อย่าเพิ่งตื่นเร็ว!”

เสียงคำรามอย่างต่อเนื่องทำให้อากาศสั่นสะเทือน และแก้วหูของ Jiang Li ก็ส่งเสียงฮัม

　　 ในที่สุดสิ่งนี้ก็ปลุกทุกคนที่ได้รับผลกระทบจากการสะกดจิต

　　 เด็กชายและเด็กหญิงตื่นขึ้นด้วยความงุนงง และพบว่าพวกเขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรหลังจากความวุ่นวายภายนอก ซึ่งจะทำให้ระดับของความวุ่นวายเพิ่มขึ้นอย่างไร้ความหมายเท่านั้น

　　 แต่โชคดีที่ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาพวกเขา

　　 ถนนแห่งไฟส่องประกายผ่านหมอกหนาทึบ กระทบกับมอนสเตอร์ขนาด แต่มันเป็นแผ่นกระดาษยันต์ที่ไหม้อยู่

　　 อสูรเกล็ดเปียกโดน Dao Talisman และเผาไหม้อย่างรุนแรงโดยไม่ชักช้า กลิ้งไปบนพื้นเท่าไหร่ก็ดับไม่ได้

　　นักรบชุดดำก็ตกใจเช่นกัน โดยถือดาบคมเพื่อรีบไปยังกลุ่มสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์เพื่อหั่นแตงและผัก เมื่อเทียบกับมนุษย์แล้ว พวกมันไม่สูงและแข็งแกร่ง และไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนักรบภายในตระกูล

　　 ไม่ช้าก็หันหลังวิ่งหนีไปพร้อมกับคำราม

　　 ในเวลานี้ ร่างสีขาวทุกตัวเปล่งประกาย และยันต์ลัทธิเต๋าในมือของเขาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง สัตว์ประหลาดมาตราส่วนที่ถูกโจมตีไม่ไหม้อีกต่อไป แต่นอนอยู่บนพื้นและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

　　 “จับทั้งเป็น!”